Tasannu Yapmak Ne Demek? Gerçekten Anlamını Biliyor Muyuz?
Bugün size belki de çoğu kişinin farkında olmadığı bir olguyu ele alacağım: Tasannu yapmak! Bu kelimeye, çoğu zaman dilimize geçmiş ve günlük hayatta sıkça karşılaştığımız bir kavram gibi bakıyoruz. Ancak, kelimenin anlamı ve kullanımı gerçekten düşündüğümüz kadar masum ve sıradan mı? “Tasannu yapmak” ne demek ve bu kelime, bize neyi anlatmaya çalışıyor? Başka bir deyişle, bir kavramı anlamadan, ona bir anlam yüklemek ve sonra da o yükle yaşamaya devam etmek doğru mu?
Tasannu yapmak; kelime olarak, başkalarını etkilemek için yapılan yapay ve zorlamalı davranışlar olarak tanımlanabilir. Bir anlamda, insanların ya da toplulukların gözünde değer kazanmak amacıyla yapılan, içten ve doğal olmayan hareketleri ifade eder. Peki, gerçekten bu durumu anlamadan, sadece toplumun dayattığı “güzel” davranış kalıplarını taklit etmek mi doğru olan? Ya da aslında bu kelimenin altındaki gerçek anlamları açığa çıkararak, toplumsal yapının her geçen gün daha çok tasannuyla şekillendiğini görmeye mi odaklanmalıyız?
Tasannu Yapmanın Dayattığı “Kalıp” Toplumları
Tasannu yapmak, sadece kişisel ilişkilerde değil, toplumsal yapının her alanında karşımıza çıkan bir fenomen. Öyle ki, sosyal medyada filtreler ile süslü yaşamlar, hatta geleneksel medyanın öne çıkardığı “mükemmel” aile tabloları, bu tasannu kültürünü pekiştiren unsurlar arasında. Ancak bu kalıpların arkasındaki gerçeklik nedir? İnsanlar neden doğal halleriyle kabul edilmek yerine, sürekli olarak bir rol yapmaya çalışırlar?
Kişisel ilişkilerde de benzer bir durum söz konusu. Çoğu insan, çevresi tarafından beğenilme ve onaylanma ihtiyacı duyar. Bu, tasannuyu tetikleyen en büyük faktörlerden biridir. Giderek daha fazla kişi, kendi kimliğini bulmakta zorlanırken, başkalarının kimliklerini sahipleniyor. Oysaki gerçek özgürlük, başkalarının tasarımı haline gelmeden, sadece kendi benliğimizi kabul etmektir.
Yapaylık ve Manipülasyon: Tasannunun Karanlık Yüzü
Tasannu yapmak, her zaman toplumu ve kişiyi sadece şekilsel olarak etkilemekle kalmaz. Bunun yanında, derinlemesine manipülasyon unsurları barındırabilir. Bir insan, başkalarının ona bakışını yönlendirmek için bilinçli olarak kendi davranışlarını şekillendirirse, o kişi artık içsel dürtülerine göre değil, başkalarına göre hareket etmeye başlamıştır. Bu durum, kişinin doğal benliğini zedeler ve toplumsal normlara uygun olmaya çalışırken, aslında kendi kimliğinden sapmasına yol açar.
Peki, tasannu yaparak kendimizi ve çevremizi ne kadar manipüle etmiş oluruz? Gerçekten olgun ve sağlıklı bir toplum, tasannunun peşinden gitmektense, insanların doğal halleriyle bir arada olduğu bir toplum mu olmalı? Toplumların bu tür yapay davranışlara itildiği noktada, bireysel özgürlüklerin ne kadar anlamlı ve sağlıklı kalması beklenebilir?
Tasannu’yu Eleştirmenin Bedeli
Günümüzde, tasannuyu eleştiren bir kişinin toplum tarafından dışlanma ihtimali oldukça yüksektir. “Sosyal olarak kabul edilen” bir davranışı sorgulamak, çoğu zaman hoş karşılanmaz. Peki, bu durumda, birey olarak ne kadar özgür olabiliriz? Tasannuyu sürekli eleştirmenin, bir bakıma yalnızlık getiren bir süreç olduğu da tartışılan bir diğer konu. Öyle ki, sistemin dayattığı bu yapay doğrularla yaşamak, bazen insanları savunmasız bırakabilir.
Bu yazıda tartışmak istediğim önemli bir konu da, tasannunun toplumsal baskı ile nasıl el ele gittiğidir. Hangi noktada tasannu, bir kültür halini alır ve toplumun normları haline gelir? Gerçekten samimi bir insan olmak ne kadar mümkün? Ya da ne zaman “doğal” davranışlarımızı sergilemeye cesaret edebiliriz?
Sonuç: Tasannu Yapmak İçin Neden Var?
Sonuçta, tasannu yapmak, birinin sizden beklediği doğrultuda davranmaya çalışmak demektir. Ancak bir kavram olarak, gerçek kimliğinizi bulma yolunda bir engel olabileceği gibi, toplumsal normlarla bireysel özgürlük arasında sıkışan bir düşünce şekline de dönüşebilir. Belki de, tasannu kavramını biraz daha derinlemesine düşünmek, kişisel gelişimimiz ve toplumsal bilinç için önemli bir başlangıç olabilir.
Hangi tarafta durursunuz? Tasannu yapmak, toplumsal yapının bir gereği mi, yoksa bireysel kimlik inşasının önünde bir engel mi?